ســـــاده دوســــتـم داشــــتـه بـــاش

خـــود را درگیـــــر

پــیچ وخــم زنــــدگی نــــکن

مــن تــــــو را هــــمــــین جـــــور ســـــــاده

دوســـــت مـــــی دارم

عاشق آن "میم" هستم که

می آید اخر اسمم

ومن را مال تو می کند...

دل اگر بستی

 محکم نبند....

 مراقب باش گره کور نزنی...

 او میرود ...

 تو می مانی و یک گره کور...

یک وقتآیــــی هســتــــــ کــِـهـ

بایــد لــَـــم بدی یهـ گــــوشهــ...

وَ جَــریان زندگیــتـــــــ رو فقـــط مــٌــرور کنی

بعــدشم بگـــی:

"به سلآمَتــــــــی خــٌــودَم که اینقـــدر تحمـٌــل دآشتـــم!"

یکرنگ بمان ...

حتی اگر در دنیایى

زندگی می کنی که ...

مردمش براى پررنگ شدن

حاضرند
هزار رنگ باشند ...

دلت را خوش نكــــــن

هیچ انتظاری از کسی ندارم! 

و این نشان دهنده ی قدرت من نیست!

مسئله ، خستگی از اعتماد های شکسته است...

پایانی برای قصه ها نیست، نه بره ها گرگ میشوند نه گرگ ها سیر! دار میزنم خاطرات کسی را که مرا دور زده،حالم خوب است اما گذشته ام درد میکند...!

نعره هیچ شیری خانه چوبی مرا خراب نمی کند، من از سکوت موریانه ها می ترسم.......

بی تو مهتاب شبی باز از ان کوچه گذشتم

                همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

                            شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

                                       شدم ان عاشق دیوانه که بودم

                                                 در نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید

                                                        باغ صد خاطره خندید

                                                                عطر صد خاطره پیچید

یادم امد که شبی باهم از کوچه گذشتیم

            پر گشودیم و در ان خلوت دلخواسته گشتیم

                      ساعتی بر لب ان جوی نشستیم

                                       تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

                                               من همه محو تماشای نگاهت

اسمان صاف و شب ارام

             بخت خندان و زمان رام

                     خوشه ماه فرو ریخته در اب

                            شاخه دست براورده به مهتاب

                                   شب و صحرا و گل و سنگ

                                            همه دل داده به اواز شباهنگ

یادم اید:تو به من گفتی:

            - (( از این عشق حذر کن!

                    لحظه ای چند بر این نظر کن

                           اب ایینه ی عشق گذران است

                                    تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

                                         باش فردا که دلت با دگران است!

                                             تا فراموش کنی چندی شهر سفر کن! ))

با تو گفتم:(( حذر از عشق؟! - ندانم

                            سفر از پیش تو ؟ هرگز نتوانم

                                                                    نتوانم!!

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

           چون کبوتر لب بام تو نشستم

                  تو به من سنگ زدی...من نه رمیدم,نه گسستم...))

باز گفتم:(( که تو صیادی و من آهوی دشتم

                              تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

                                               حذر از عشق ندانم , نتوانم! ))

اشکی از شاخه فرو ریخت

                       مرغ شب , ناله تلخی زد و بگریخت....

اشک در چشم تو لرزید

                   ماه بر عشق تو خندید!

یادم آید که: دگر از تو جوابی نشینیدم

                                 پای در دامن اندوه کشیدم.

                                                  نگسستم , نرمیدم.

رفت در ظلمت غم , آن شب و شب های دگر هم

                              نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

                                                         نکنی دگر از ان کوچه گذر هم.....

                                           بی تو , اما , به چه حالی من از آن کوچه گذشتم....!!